مک آدرس (MAC Address) یک مشخصه یکتا برای کارت‌های شبکه می‌باشد. این مشخصه در بسیاری از شبکه‌های بر بستر تکنولوژی IEEE 802 (یا اصطلاحا شبکه‌های داخلی یا همان Local) برای شناسایی کارت‌های شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مک آدرس با نام‌های مختلفی شناخته می‌شود:
• آدرس فیزیکی (Physical Address)
• آدرس سخت‌افزاری اترنت (Ethernet Hardware Address)
ساختار مک آدرس
مک آدرس یک رشته ۴۸ بیتی است. به ۲۴ بیت باارزش آن (۲۴ بیت از سمت چپ) اصطلاحا OUI گفته می‌شود. OUI مخفف Organization Unique Identifier می‌باشد. یعنی مشخصه‌ای که برای هر ارگان، بصورت یکتا تخصیص داده می‌شود. به زبان ساده، هر تولید کننده کارت شبکه در دنیا، یک ۲۴ بیتی از IEEE می‌گیرد. سپس آن را ابتدای مک آدرسِ کارت شبکه‌هایی که تولید می‌کند، قرار می‌دهد.
۲۴ بیت کم‌ارزش (۲۴ بیت از سمت راست) مشخص کننده شماره کارت شبکه تولید شده است. به عبارت دیگر، ۲۴ بیت چپ مشخص کننده شرکت تولید کننده است. ۲۴ بیت راست مشخص کننده هر کارت شبکه‌ای که تولید توسط آن شرکت تولید می‌شود.
مک آدرس چگونه کار می‌کند؟
روال کلی بکارگیری از مک آدرس به این صورت است که بسته‌های شبکه‌ای وقتی به یک سیستم می‌رسند، فیلد مربوط به مک آدرس آن‌ها در لایه Data Link خوانده می‌شود. در صورتی که مقدار این فیلد با MAC Address سیستمی که در حال حاضر بسته به آن رسیده است، برابر باشد، بسته به لایه‌های بالاتر مدل OSI ارسال می‌شود.
پس از آنجایی که این فیلد در لایهData Link چک می‌شود، روتینگی برروی آن وجود ندارد. به عبارت بهتر، پیدا شدن یک دستگاه بوسیله این آدرس، تنها از سیستم درون آن شبکه قابل انجام است. یعنی حتی اگر ۲ سیستم در ۲ سابنت مختلف از یک شبکه باشند، بوسیله این آدرس نمی‌توانند همدیگر را پیدا کنند.
در این شرایط، اول بسته‌ها از روتر گذر می‌کنند و به سابنت مقصد می‌رسند. حالا که بسته درون سابنتی قرار گرفته است که سیستم مقصد نیز درون آن است، بسته می‌تواند بوسیله این آدرس، به سیستم مقصد برسد.
این مسیردهی از طریق پروتکل ARP و جدول ARP انجام می‌شود. یعنی درون جدول ARP مشخص است که هر سیستم چه مک آدرسی دارد، بنابراین بسته بعد از اینکه به Lan ای که دستگاه مقصد در آن قرار دارد، رسید، به دست سیستم مقصد می‌رسد.