بیلی ویتفیلد دیفی | Bailey Whitfield Diffie

بوسیله Cymitter به روز رسانی شده در بهمن ۲۳, ۱۳۹۹

۵/۵ - (۴ امتیاز)

? بیلی ویتفیلد دیفی رمزنگار آمریکایی است که در سال ۱۹۴۴ و در واشنگتن متولد شد. ویتفیلد بیشتر به واسطه ابداعات خود در زمینه رمزنگاری شناخته می‌شود.
? دیفی ویتفیلد تحصیلات کارشناسی خود را در رشته ریاضیات گذراند. او در حین و البته بعد از مدت تحصیل خود در دانشگاه MIT شروع به برنامه‌نویسی کرد. در این مدت با کامپیوتر و مباحث آن آشنایی بیشتری پیدا کرد. هم‌چنین در همین حین در MITRE که پیمانکار مسائل دفاعی است، مشغول به کار شد. در زمان فعالیت در MITRE، دیفی به توسعه Mathlab (سیستم پایه‌ای که Macsyma برروی آن سوار بود) و دیگر برنامه‌ها مشغول بود.

کارهای ویتفیلد دیفی

? پس از کسب تجربه کافی در در MITRE، دیفی جذب آزمایشگاه هوش‌مصنوعی دانشگاه استنفورد شد. دیفی در آنجا برروی LISP و مسائل Correctness کار می‌کرد. البته در حین این فعالیت‌ها برروی رمزنگاری و امنیت نیز کاری می‌کرد.
? کمی بعد دیفی کاملا برروی رمزنگاری متمرکز شد. در این حین با دوست خود (که بعدا با او ازدواج کرد) یعنی ماری فیشر (Mary Fischer) آشنا شد. او و فیشر بواسطه یکی از دوستان خود با مرکز فرماندهی تحقیقات IBM یا همان Thomas J. Watson Research Center ارتباط برقرار کردند. در این مرکز دیفی با مارتین هلمن (Martin Hellman) آشنا شد.
? هلمن استاد دانشگاه استنفورد در رشته برق بود که اتفاقا برروی رمزنگاری تحقیق می‌کرد. بعد از چند ملاقات ابتدایی بین این دو، مارتین هلمن، دیفی ویتفیلد را برای بخش تحقیق و توسعه در زمینه کامپیوتر و رمزنگاری استخدام کرد. البته بواسطه این آشنایی دیفی مدتی را در دانشگاه استنفورد به تحصیلات دکتری پرداخت که در آن ناموفق بود و تحصیلات آکادمیک را رها کرد. البته همکاری دیفی و هلمن در زمینه غیرتحصیلی ادامه پیدا کرد و دیفی همچنان در آزمایشگاه هلمن مشغول به کار بود.

مدل تبادل کلید دیفی هلمن

?از همین حین دیفی و هلمن به شدت مدل پیشنهادی NBS که یک مدل برای رمزنگاری داده‌ها بر اساس یک کلید ۵۶ بیتی بود را مورد انتقاد قرار دادند. در حین این انتقاد، حدود پنج سال بود که دیفی و هلمن برروی مفهوم کلید عمومی (Public Key) فعالیت می‌کردند. در نهایت آن‌ها مدل خود را تحت عنوان “مدل تبادل کلید دیفی-هلمن” یا همان Diffie–Hellman key exchange ارائه دادند.
? می‌توان گفت اگر مدل پیشنهادی آن‌ها نبود، رمزنگاری کلید عمومی نیز وجود نداشت. در اصل اگر مدل آن‌ها نبود بسیاری از الگوریتم‌های تست صحت نرم‌افزار، امضای دیجیتال، SSL، ارتباط امن و … وجود نداشت.

درباره ما